حساب آفتاب ها را ندارم!

فقط آمده ام که حرف هایم را زده باشم
هنوز نمی دانم اسمش وسواس فکری ست یا اختلال تمرکز یا افسردگی یا چند خط بالا و پایین خلاف عادت  در نواری ممتد
اما من دوستش دارم! همانقدر که از پا می اندازدم، همانقدر که می شکندم، 
و همانقدر که مرا جا گذاشته در روزهای مرده و غربت زده ای که هیچکس دیگر پایش را آنجا نمی‌گذارد
عادتم به تشویش و آشفتگی انکار کردنی نیست. هرچقدر هم بخواهم که پابند عادت نشوم
شاید این صمیمی ترین و لطیف ترین عادت من باشد!

حساب آفتاب ها را ندارم!...

در بحبوحه‌ی هزاران دست نیافتنی، کدامین ذهن خواهد یافت راه را از بی شمار بیراههتا مبادا روزی رجعتش را بیهوده و دوامش را ناصواب پنداردمگر چقدر فرصت مانده برای درنگ و تعلل به امید لحظه‌ی اوجمگر چقدر توان حساب آفتاب ها را ندارم!...